Rozdział 25.

Jak obiecałam, jest i kolejny. Tak, już 25. Jestem Wam wdzięczna, że wciąż ze mną jesteście ♥

Może teraz rozdziały nie są przepełnione jakąś szybką akcją, ale mam nadzieję, że ta trwająca indonezyjska sielanka Wam nie przeszkadza. 

Czytajcie więc i piszcie mi co się chowa w Waszych głowach. 

Buziaki Słońca ♥

________________________________________________

Razem z Perrie weszłyśmy za chłopakami na jacht. Zayn i Niall przywitali się z jakimiś dwoma mężczyznami. Kiedy zostaliśmy sobie przedstawieni, okazało się, że jeden z nich jest kapitanem i będzie dzisiaj z nami pływał wokół wyspy, a drugi to instruktor nurkowania, który miał za zadanie ukazanie nam podwodnego świata. Niemal po chwili jacht odbił od brzegu i ruszył w stronę błękitnego bezkresu rozciągającego się przed nami.

Postanowiłyśmy z Perrie korzystać z każdej możliwej okazji do opalania się, więc ubrane w kolorowe bikini ułożyłyśmy się na leżakach na dziobie statku. Chłodny wiatr spowodowany pędem łodzi sprawiał, że prawie nie czułyśmy jak słońce ogrzewa nasze ciała. Chwilę potem Horan i Malik przynieśli nam zimne napoje, których napiłyśmy się z przyjemnością. Siedzieliśmy na jachcie, skąpani w promieniach słońca i jak gdyby nigdy nic rozmawialiśmy o najróżniejszych pierdołach. Dla nich to był po prostu przyjemny rejs. Ja pierwszy raz byłam na tak eleganckim, żeby nie powiedzieć luksusowym, jachcie. Pierwszy raz miałam dzisiaj nurkować i oglądać oceaniczne życie. Ekscytacja wewnątrz mnie aż buzowała, ale robiłam wszystko, aby nie dać tego po sobie poznać.

- No dzieciaki, zakładajcie sprzęt – zameldował nam kapitan po niecałej godzinie rejsu. Jacht powoli zwalniał aż w końcu po prostu bezwładnie unosił się na wodzie. Wzięłam ostatniego łyka zimnego soku i poszłam za resztą.

Z pomocą instruktora założyliśmy na siebie całe osprzętowanie i chwilę później byliśmy już pod wodą. Świat oglądany zza szkieł gogli, a powietrze podawane z butli – nie skłamię jeśli powiem, że na początku to wszystko mnie przerażało. Całe szczęście po kilku minutach strach, wszystkie obawy jakby ze mnie wyparowały. W tamtej chwili ogarniały mnie tylko kolory, najróżniejsze, cała masa kolorów. W tym podwodnym świecie wszystko miało jakąś niezwykłą, rzadko spotykaną barwę – począwszy od samych koralowców, a skończywszy na rybach i wszystkich innych zwierzętach. Tutaj nie było mowy o podwodnej pustyni, którą można było spotkać przy plaży. Tutaj tętniło życie. Miałam wrażenie, że wszystko wokół mnie porusza się, faluje czy wiruje.

Po niezwykłych chwilach spędzonych pod powierzchnią oceanu, znów zawitaliśmy na pokład jachtu. Zdjęliśmy wszystkie butle, gogle, płetwy i przenieśliśmy się na tylny pokład, gdzie znajdowały się wygodne sofy i lodówka z napojami. Nie zdążyliśmy nawet porządnie wyschnąć, a Zayn wskoczył do wody. Niemal natychmiastowo podłapaliśmy pomysł mulata. Woda była krystalicznie czysta, ocean spokojny – warunki idealne do małych szaleństw.

Zmoczeni, zmęczeni i zadowoleni ułożyliśmy się w końcu wygodnie na swoich miejscach, wystawiając każdy skrawek skóry do słońca. Może z wyjątkiem Horana – Irlandczyk zmuszony był do skrycia się w cieniu.

Łódź ruszyła, ale nam nie spieszyło się do powrotu na wyspę. W związku z tym kapitan nieco zwolnił i za naszą prośbą opłynął dookoła jeszcze kilka niewielkich wysepek.

Kiedy słońce zaczęło grzać już troszkę słabiej, nałożyłam na ramiona koszulkę. Oparta o burtę przyglądałam się maleńkim, niezamieszkałym chyba przez nikogo wysepkom.

- I co? Jak ci się podobało? – wyszeptał wprost do mojego ucha Horan, po czym jego spierzchnięte od słonej wody wargi musnęły moje odkryte ramię.

- Bardzo – odparłam z uśmiechem. Położyłam dłonie na biodrach chłopaka i na dłuższą chwilę przywarłam do jego ust. On zaś mocno mnie objął, zasłaniając tym samym przed rześkim wiatrem.

Niedługo po zachodzie słońca nasze stopy stąpały już po stałym gruncie. Nie mam pojęcia dlaczego, ale byłam zmęczona. Słońce, woda, jacht całkowicie pozbawiły mnie jakiejkolwiek siły i energii. Czekał nas jeszcze dwugodzinny spacer z portu do domu. Gdyby nie to, że każdy uśmiech blondyna działał na mnie jak filiżanka mocnej kawy to pewnie padłabym w połowie drogi. Zresztą nie tylko ja – wszyscy marzyli już tylko o tym żeby być w domu. W końcu dotarliśmy do celu.

Byłam niebywale głodna, więc niemal rzuciłam się na jedzenie podane jak zwykle w altanie. Nie zwracałam uwagi na wymyślny sposób ich przyrządzenia czy niezwykły wygląd, przemawiał przeze mnie tylko i wyłącznie mój pusty brzuch. Niall niemal natychmiast się do mnie przyłączył. Jedzenie zostało zmiecione ze stołu w minutę.

Siedzieliśmy na wygodnej kanapie z nogami na niedużym stoliku. Oparłam głowę o ramię chłopaka i odpłynęłam gdzieś myślami.

- A jutro, co byś chciała robić? – przywołał mnie do siebie chłopak. Spojrzałam na niego na wpół przytomnym wzrokiem.

- Plaża jakoś średnio do mnie przemawia. Co powiesz na jakieś spa? Masaże, maseczki, okłady… - niemal wymruczałam do blondyna.

- Jestem za – odpowiedział ze szczerym uśmiechem, po czym złożył krótkiego buziaka na moim czole.

- To ja lecę pod prysznic – poinformowałam i niechętnie podniosłam się z kanapy.

Myślałam, że letnia woda sącząca się z prysznica pobudzi mnie choć trochę. Byłam w błędzie. Wyszłam z łazienki ubrana w skąpą piżamkę. Usiadłam na łóżku i zaczęłam wcierać w swoje ciało pachnący balsam. Kiedy każdy skrawek mojego ciała został już pokryty kremem, padłam za siebie wprost na miękką pościel. Przymknęłam oczy i znowu zaczęłam odpływać.

- Tylko mi tu nie zaśnij – rzucił żartobliwie Niall, kiedy wszedł do sypialni.

- Bez obaw, poleżę tutaj chwilkę i już wrócę do formy – wymamrotałam.

- Dobranoc – zaśmiał się chłopak. Poczułam jego usta na swoim policzku. Nie wiem, kiedy położył się obok mnie. Sen był silniejszy i na dobre wciągnął mnie do swojej krainy.